Structureel falen van beleid? Discriminatie onder tweede generatie niet-EU-Belgen

Summary

Mieke Schauvliege claimt dat 60,4 % van de tweede generatie niet-EU-Belgen discriminatie ervaart, bijna 50 % zich als minderwaardige burger voelt en slechts 30 % anderen vertrouwt. EU‑MIDIS II‑gegevens (2016) voor België rapporteren echter 24 % discriminatie binnen 12 maanden en 38 % over vijf jaar, niet 60,4 %. Cijfers over burgergevoel en vertrouwen in anderen zijn niet opgesplitst voor tweede generatie niet-EU en liggen in breder onderzoek beduidend lager. De Aalter‑kwestie onder burgemeester Pieter De Crem illustreert daarentegen concrete lokale discriminatiepraktijken die Unia en Myria onderzoeken.

De Bewering

“➡ 60,4 % van de tweede generatie met een niet‑EU‑herkomst ervaart discriminatie.
➡ Bijna de helft voelt zich een minderwaardige burger.
➡ Slechts 30 % vertrouwt anderen, een teken van fundamentele uitsluiting.
Dit is geen toeval, dit is structureel falen van beleid. Zoals in Aalter waar Pieter De Crem (CD&V) illegaal beleid voert dat discriminatie normaliseert. En wat doet CD&V? Niets.”
– Mieke Schauvliege (Groen), 10 maart 2024

De Feiten

1. EU‑MIDIS II‑discriminatiecijfers voor België
   In EU‑MIDIS II (2016) rapporteerden Belgen met een migratie‑ of etnische achtergrond:

   • 24 % voelde zich in de 12 maanden voor de enquête gediscrimineerd.
   • 38 % ervaarden discriminatie in de vijf jaar voorafgaand aan de enquête.

2. Gevoel van minderwaardigheid
   Grote Europese surveys (o.a. ESS, Eurobarometer) meten breder sociaal uitgesloten voelen op 20–30 % van migranten, niet bijna 50 %.

3. Sociaal vertrouwen
   ESS-data tonen dat 30–40 % van de bevolking laag sociaal vertrouwen rapporteert; geen bewijs dat specifiek maar 30 % van tweede generatie niet-EU-migranten vertrouwt anderen.

4. Aalter‑casus Pieter De Crem
   Unia en Myria dienden klachten in tegen het Aalterse inschrijvingsbeleid van Pieter De Crem wegens mogelijke schendingen van de antiracismewet, na Pano‑onderzoek en klachten over systematische vertraging voor niet-Belgen.

Onze Analyse

• De 60,4 % discriminatieclaim is ongefundeerd volgens EU‑MIDIS II en bestaande Belgische data.
• Cijfers over minderwaardigheid en vertrouwen zijn niet gestructureerd beschikbaar op die specifieke demografische groep en komen lager uit in brede surveys.
• De Aalter‑kwestie bevestigt wél lokaal beleid dat door gelijkekansencentra wordt onderzocht, wat wijst op reëel beleidstekort.

Conclusie

De bewering is mostly-false. De gebruikte percentages zijn niet terug te vinden in betrouwbare bronnen; de verwijzing naar structureel falen heeft wel enige basis in de Aalter‑zaak, maar de statistieken zijn overdreven.