We zijn er voor de hardwerkende Vlaming die elke dag het beste geeft op het werk én thuis.

Samenvatting

De Vlaamse regering trekt jaarlijks €200 miljoen extra uit voor meer en kwalitatieve kinderopvang. Deze investering is aangekondigd als een steun voor werkende ouders. In de begroting staan echter ook besparingen en tariefsverhogingen die de koopkracht en dienstverlening van de “gewone werkende Vlaming” aantasten.

De Bewering

“De Vlaamse regering investeert jaarlijks €200 miljoen extra in kinderopvang zonder nadelige maatregelen voor werkende Vlamingen.”
– Matthias Diependaele, april 2025

De Feiten

• Schrapping van de jobbonus: de premie van €700 voor de laagstbetaalde werknemers wordt afgeschaft om €200 miljoen vrij te maken; bijna 1 miljoen Vlamingen verliezen zo direct dit voordeel.
• Dienstencheques duurder & fiscale aftrek weg: de prijs van een dienstencheque stijgt met €1 en het belastingvoordeel van €1,80 vervalt, wat gezinnen jaarlijks honderden euro’s extra kost.
• Hogere waterfactuur: een nieuwe heffing op drinkwater moet €113 miljoen opbrengen, wat vaste lasten voor alle huishoudens verhoogt.
• Beperkte indexering werkingsmiddelen: de automatische indexering van Vlaamse budgetten wordt gehalveerd, goed voor €50 miljoen besparing in 2025.
• Schrappen doelgerichte kindkorting: de korting voor ouders met meerdere kinderen in de crèche levert in 2025 €30 miljoen op, ten koste van doorlopende gezinsvoordelen.
• Verhoging inschrijvingsgeld volwassenenonderwijs: vanaf 2025 wordt €17 miljoen extra opgehaald, oplopend naar €50 miljoen vanaf 2026, waardoor bijscholing duurder wordt.
• Rationalisering arbeidsmarktsubsidies: subsidies voor o.a. aanwerving van oudere werknemers worden versoberd voor een opbrengst van €79 miljoen in 2025.
• Minder middelen voor VDAB-kerntaken: de dotatie voor de VDAB daalt met €20 miljoen in 2025 (oplopende tot €80 miljoen tegen 2028), wat de ondersteuning van werkzoekenden onder druk zet.

Analyse

Hoewel de extra €200 miljoen voor kinderopvang ouders meer garanties op opvang biedt, komt dit budget niet bovenop een ongewijzigde begroting: er zijn tegenbegrotingen die de koopkracht van werkende gezinnen aantasten. De combinatie van geschrapte premies, hogere lasten en besnoeiingen in opleiding en tewerkstellingsondersteuning illustreert dat de financiering van kinderopvang grotendeels wordt betaald door de “gewone” Vlaming.

Conclusie

De bewering van Matthias Diependaele is grotendeels onwaar. Ja, er komt €200 miljoen bij voor kinderopvang, maar zélfs “werkende Vlamingen” betalen hiervoor via jobbonus‑verlies, hogere dienstencheques, waterfactuur, gereduceerde indexering, afgeschaffte kindkorting, duurdere bijscholing en minder sociale subsidies. Daarmee snijdt de investering in kinderopvang juist in de ruggengraat van de doelgroep die zij zogenaamd wil steunen.